სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი