მოწამეთა: თვირსო, ლევკი და კალინიკე კესარიელთა; მოწამეთა: ფილიმონ, აპოლონ, ართიანე და თეოტიქე ანტინოელთა (†286/287). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იაკობის შესახებვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ისააკის იყო ასევე ღმერთი იაკობისა - ღმერთი ერთგულთა, მორჩილთა, მოწყალეთა, მშვიდთა და მდაბალთა. ჭეშმარიტად, მშვიდი და მდაბალი შეიძლება ეწოდოს იაკობსაც, რომელმაც იხილა ღმერთი. ის საუბრობდა ღმერთთან, მან იხილა ღვთის ანგელოზები, იხილა ასევე კიბე მიწიდან ზეცამდე. მან თავისი თავმდაბლობით სძლია სიმამრს, ლაბანს და ძმას, ესავს. სიმდაბლით დაამყარა მშვიდობა ცოლებს, ლეას და რაქელს, შორის. სიმდაბლის გამო სათნო იყო იგი ფარაონისათვის. იაკობის სიმდაბლე ქრისტეს სიმდაბლის წინასახეა. „ნეტარ არიან მშვიდნი, რადგან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას“ (მთ. 5:5), – ეს სიტყვები იაკობზეც აღსრულდა. მან მემკვიდრეობით მიიღო თავისი მამების მიწა; მისი შთამომავლობა გათავისუფლდა ეგვიპტის ტყვეობიდან და დაიმკვიდრა აღთქმული მიწა; ხოლო იესო ქრისტეს, თავისი ხორციელად შთამომავლის მიერ მან დაიმკვიდრა მთელი დედამიწა – რადგან ქრისტეს ეკლესიამ მოიცვა მთელი დედამიწა. იაკობმა პირისპირ იხილა ღმერთი, იხილა ის ადამიანის სახით, მაგრამ არა როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. ეს ხილვა იყო ჭეშმარიტად განკაცებული ღვთის შესახებ წინასწარმეტყველება. და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) – გადარჩა ანუ იხსნა ყოველგვარი შიშისა და უსამართლობისაგან. და თუ იაკობი იხსნა, რომელმაც მხოლოდ აჩრდილი იხილა ღვთისა, რამდენად უფრო იოლად გვიხსნის ჩვენ, რომლებიც ვიცნობთ ღმერთს როგორც ჭეშმარიტ ადამიანს და როგორც ჭეშმარიტად განკაცებულ ღმერთს. ჰოი, უფალო, მშვიდო და მდაბალო, რომელიც ძალი და დიდება ხარ მშვიდთა და მდაბალთა, რომელმაც იხსენი იაკობი შენი აჩრდილის ხილვით, გვიხსენი ჩვენც შენი ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი